Neşe ve sevinç

bugün hem çok mutluyum hem çok hüzünlü.mutluyum çünkü küçük bebeğimin doğduğu gün.hergün biraz daha büyüyor.4 yaşını doldurunca sanki bir anda çocuk moduna geçti.bir anda hareketleri davranışları değişti.belkide bana öyle geliyor.hiç anlamadım büyüdüğünü nasıl geçti dört sene hiç anlamadım.

hüzünlüyüm çünkü annem beyin ameliyatı oldu ayın birinde.çok çok zor bir durum.allah kimsenin başına vermesin.çok şükür iyi.bilinci yerinde ama ;insanın annesini o durumda görmesi,çaresiz sana muhtaç olması.hep güçlüdür ya insanın annesi,sanki hiçbirşey olmıycakmış gibi gelir ya....

çok zordu gerçekten.çaresizce hiçbir şey yapamadan beklemek kadar kötü birşey olamaz heralde.ameliyattayken yanında olmayı okadar istedim ki,ona destek olmayı,malesef mümkün değildi.

hele yoğun bakımdan çıkarken hemşirelein en çok kimi özledin sorusuna torunumu,doyamadım ona demesi vardı...allah birdaha yaşatmasın kimsenin de başına vermesin.